«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

3 Φεβ 2012

Η ΕΠΑΝΩ ΣΚΑΛΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΩΝ



Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ
το νέο βιβλίο του Αριστείδη Καλάργαλη
με τίτλο Η Επάνω Σκάλα των Χρονογράφων.

Περιέχει 42 χρονογραφήματα Λέσβιων δημοσιογράφων και λογοτεχνών που αναφέρονται στην
Επάνω Σκάλα της Μυτιλήνης.
Έχουν δημοσιευθεί στις τοπικές εφημερίδες
από το 1914 μέχρι το 1955
και παρουσιάζουν τη ζωή των χρόνων αυτών.

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
Διαβάζοντας τα χρονογραφήματα για την Επάνω Σκάλα (της Μυτιλήνης)  περιηγούμαστε όλη την περιοχή. Από τη Μητρόπολη, τους Αγίους Θεοδώρους, το πάρκο του Άγιου Ευδόκιμου, το Κάστρο, τη Φυκιότρυπα, το Γενί Τζαμί, την Παναγιά Φανερωμένη, έως τα παραθαλάσσια κέντρα, την ανασκαφή της Προσφυγικής Αγοράς, τον Άγιο Νικόλαο την περιοχή του Καλαμάρη, αλλά και λίγο ψηλότερα στο αρχαίο θέατρο.
Ανταμώνουμε ανθρώπους της γειτονιάς, της αγοράς, τους παρακολουθούμε στην καθημερινότητα της επιβίωσης μα και της σχόλης. Στην περιδιάβασή μας αυτή συναντούμε λογοτέχνες και πρόσφυγες στο σπίτι του Μυριβήλη, τον Ντόρο Ντορή να γράφει το καθημερινό του χρονογράφημα σε καφενείο, τον Άγγελο Σημηριώτη σε οικογενειακό περίπατο στο Κάστρο, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Γεώργιο Παπανδρέου να κάνουν τον περίπατό τους στη Φυκιότρυπα, το γκρέμισμα του τρούλου στο Γενί Τζαμί για να πωληθεί το μολύβι της σκεπής μαζί με τα παλιά κανόνια του κάστρου, τους Τούρκους να προσπαθούν να εκδώσουν εφημερίδα, ακολουθούμε τον Βενέζη στην ξενάγηση της αρχαίας αγοράς και του αρχαίου θεάτρου, τον Βαγγέλη Καραγιάννη να θυμάται γλέντια των Βασιβουζούκων της Λεσβιακής Άνοιξης, τον Θανάση Παρασκευαΐδη να συνομιλεί με τον Μυριβήλη και τέλος τον Αργύρη Αραβανόπουλο και τη Μαρία Αναγνωστοπούλου στην περιδιάβαση της γειτονιάς τους.
Μηθυμναίος

2 σχόλια:

  1. Μπράβο του, Θεωρώ τον συγγραφέα Αριστείδη Καλάργαλη έναν Αλτρουιστή από αυτό το είδος των ανθρώπων που τείνει να εκλείψει στις μέρες μας. Ένα τέτοιον άνθρωπο χρειαζόμαστε οι κάτοικοι της Νέα Υόρκης, οι επωνομαζόμενοι ελληνοαμερικανοί.

    χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από τη δική σου εισαγωγή, φίλε Στράτο, αλλά και από αυτά που διάβασα στο οπισθόφυλλο καταλαβαίνω πως πρόκειται για ένα αξιόλογο βιβλίο και μιά σπουδαία δουλιά - έρευνα από μέρους του συγγραφέα.
    Σε τέτοιους εργάτες του γραπτού λόγου αξίζει κάθε έπαινος.
    Πολύ αξιόλογη ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!